Het verlaten kerkhof van Rekem werd in 1913 in het kadaster opgetekend en beschreven als begraafplaats ten dienste van het gesticht. Patiënten verbleven vaak hun hele leven in het gesticht en banden met de familie waren veelal volledig verbroken. De instelling verzorgde daarom de begraving van haar patiënten zelf. Van 1921 tot 1981 werden hier 1750 patiënten, uitsluitend mannen, begraven die geen banden meer met hun familie hadden.